Ondanks de regen en wind kwamen gisteren meer dan 300 mensen vanuit heel Nederland steun betuigen aan de actievoerders bij het Sterrebos. Met een duidelijke boodschap: Het Sterrebos blijft!
Er werd een vlammende speech gehouden door Lotte van de klimaatcoalitie Limburg, over de kap van een bos voor de winst van VDL. Chautuileo, een inheemse klimaatactivist deelde een krachtig verhaal over de strijd voor het beschermen van bossen wereldwijd en de noodzaak van bomen voor ons voortbestaan.
Jesse Oberdorf, actief bij FNV, benadrukte de boodschap dat bomen en banen prima samen gaan. Hoe belangrijk het is dat de werknemers van NedCar een perspectief wordt geboden. Een verhaal over wat er met hun bedrijf, hun baan, hun werk gaat gebeuren. Hoe nu de directie van NedCar en nota bene de eigen vakbondsbestuurder, de werkers het verkeerde verhaal op de mouw spelden. Het verhaal over een Amerikaanse superkoper, die NedCar en het klimaat gaat redden met elektrische auto’s. Alles is bijna rond, zeggen ze, maar dan moet er alleen nog even een stuk bos gekapt worden om een uitbreiding mogelijk te maken. Andere opties zijn er niet. Opnieuw een verhaal waar de bonzen van NedCar en VDL maar wat graag bij aansluiten. Waar de werkers een zekere baan en een leefbaar inkomen willen, zijn alle andere partijen in de eerste plaats geïnteresseerd in het maken van vette winst en in het laten groeien van hun bedrijf.
Hierna liepen de steunbetuigers in een mars over de N-weg richting het Sterrebos. Hun leuzen en dank voor de bosbezetters was luid en duidelijk te horen tot ver achter in het oude eikenbos. Een hart onder de riem voor iedereen die zich al ruim een week inzet voor het behoud van het Sterrebos, in en rondom de bomen.
Hier deelde Thomas, 17 jaar, actief bij Fridays for Future Roermond, zijn liefde voor het bos en zijn zorgen voor onze toekomst.
‘Ik ben geboren niet ver hiervandaan, in Sittard. Het Sterrebos is een vertrouwde en bekende plek voor mij. Als het mooi weer was ging ik hier op de weg bij Nedcar met mijn zus skeeleren. Maar nu dreigen we dit eeuwenoude bos voor goed kwijt te raken. Dit doet mij ontzettend veel pijn en maakt mij ook boos. Wij [jongeren] willen een toekomst. Maar het kabinet en de zakenmannen, waaronder het bestuur van Nedcar, gaan ons die toekomst niet geven. Omdat zij hun portemonnee belangrijker vinden dan de toekomst van de komende generatie. De enige manier om die toekomst terug te krijgen is door de straat op te gaan en die terug te eisen. Deze keer is het extra pijnlijk, omdat ik zo gehecht ben aan dit gebied.’