Interview met Ed, de bewoner van de eik.
4 februari, dag 8
Goeiemorgen Ed, hoe gaat het met je?
Goed. Mijn slaapsituatie wordt steeds beter. Eerst hadden we alleen wat afval wat we hier vonden gebruikt voor de boomhut, en nu is er wat meer materiaal zoals de slaapzakken van de vertrokken bewoners, waardoor ik een wat fijnere slaapplek heb kunnen creëren. Het bed is nu eindelijk waterpas en ik slaap nu op het platform.
Verder heb ik fantastisch uitzicht, ondanks de enorme fabriek van VDL. Ik zit hier tussen de monumentale eiken, er zijn veel vogels, we hebben reeën gezien.
Ik baal natuurlijk dat Lou is gepakt. Het is nu natuurlijk ook wel wat saaier, we hadden een goede routine samen, en sommige dingen kun je ook makkelijker met z’n tweeën doen: koken, water inschenken. Dat gaat niet heel makkelijk op dat schuine platform. En het is ook lastiger om dingen te bouwen in je eentje.
Je hoeft toch niet te koken? Jullie krijgen iedere dag eten begreep ik?
Jazeker, iedere dag wordt heerlijk eten en drinken gebracht. Maar alles komt in één keer en de soep blijft toch niet echt warm in de thermosflessen, dus we warmen het op. Er is hier een biolite brander, die is bijna rookvrij en gebruikt weinig hout, dus dat gaat prima. We hadden de eerste dagen fantastisch desembrood gekregen van de lokale biomarkt en die hebben we nog lang kunnen roosteren boven het vuurtje.
Hoe zit het met de nieuwe bewoner, genaamd Boselfje? Die al gezien?
Nee, ik hoorde vanochtend dat er een nieuwe bewoner zou zijn gearriveerd, maar ik heb Boselfje nog niet gezien.
Je zit nu de hele dag alleen in de boom. Verveel je je niet?
Nee, zeker niet. Ik heb een dagelijkse routine, ik sta op met thee en ontbijt, dan check ik even in met Maarten via de telefoon en ruim ik m’n bed op. En verder zijn er natuurlijk allerlei klim-projecten waar ik me mee bezig houd. Nu probeer ik om een touw te spannen naar een andere boom, zodat ik m’n leefgebied een beetje kan uitbreiden. Ik kan helaas niet meer op de grond komen, er zit constant beveiliging bij mijn boom.
Hoe ben je eigenlijk daar terechtgekomen?
We zijn vrijdagnacht (28 januari) met kleine groepjes het bos ingegaan vanaf de Rijksweg. Er stond wel bewaking maar die leek te slapen. De meesten van ons bleven in het populierenbosje maar ik ben met drie anderen doorgegaan naar het oude eikenbos waar ik nu zit. Dat was niet makkelijk, we moesten eerst door het populierenbos heen, dan stilletjes over een weg waar allemaal bewaking was, daarna moesten we weer door een bosje heen en op handen en voeten door een stuk gras kruipen totdat we bij een sloot terechtkwamen. Iemand van ons is met waadpak door de sloot gegaan en heeft daar een touw bevestigd aan een boom. Hier konden we een traverse van maken en daar zijn we een voor een, hangend aan een karabiner, over heen gekomen. In het eikenbos vonden we uiteindelijk een geschikte boom en daar hebben we met wat moeite een touw in kunnen werpen. Dit was allemaal in het pikdonker, en we konden onze hoofdlampjes natuurlijk niet gebruiken. Toen we uiteindelijk in deze boom zaten en het licht begon te worden waren we euforisch, we hadden niet gedacht dat het zou lukken.
En wat doe je überhaupt hier? Hoe kom je terecht in deze bezetting?
Ik werk als zelfstandige en kan dus gelukkig even vrij nemen. Dat ik dan even geen inkomsten krijg heb ik er voor over.
Mijn carrière als bosbeschermer is begonnen in Schinveld. Het Schinveldse bos werd in 2005 bezet door Groenfront. Toen ik daar aankwam leerde iemand me klimmen en van het één kwam het ander. Door de acties van Groenfront en de buurtbewoners is een groot deel van dat bos bespaard gebleven.
Mijn motivatie om dit te doen is dan ook dat je door in de bomen te zitten echt een verschil kunt maken. Een bosbezetting kan de kap voorkomen, vertragen of verminderen. Doordat wij hier zitten, weet nu iedereen van het Sterrebos. En ieder bedrijf is gewaarschuwd: je kunt niet zomaar een bos kappen!